خديجه ام المؤمنين به نقل مرحوم بيرجندي و محدث قمي در روز دهم ماه مبارك رمضان سنه دهم بعثت هجري دار دنيا را بدرود گفت، ( اعلام الوري)

اين بانوي با عظمت از زنان بي نظير روزگار و ياور بزرگ پيغمبر كردگار است، خديجه كبري در واقع يكي از عوامل بزرگ پيشرفت اسلام به شمار مي رود، خديجه كبري آن چنان واجد اهميت بود، كه خاطره اش هرگز از ياد پيغمبر اسلام فراموش نشده است، خديجه كبري اينقدر عظمت دارد كه هر جا زيارت نامه معصومين از ائمه و امام زادگان وارد شده نام محترمه اش زيب و زينت صدر آن قرار گرفته و خوانندگان به وي درود مي فرستند بنابراين برخود لازم مي دانم شرحي مناسب ( چون جاي مفصل تر خواهد رسيد) در باره او بنگارم؛ وبدوا لازم مي دانم دو سه روايت از فضائل خديجه متذكر شوم.

يكي از شاگردان شيخ مي گويد: روزي خدمتشان عرضه داشتم كه اگر اجازه دهيد با هم به زيارت حضرت رضا عليه السلام مشرّف شويم؟ فرمودند: « اجازه ام دست خودم نيست!» ابتدا براي حقير اين مطلب قدري سنگين آمد كه چگونه ايشان مي فرمايند: اجازه ام دستم نيست، تا اين كه زماني گذشت، فهميدم كه بنده ( خدا) غير از اراده حقّ رأيي از خود ندارد و كارهايش منوط به اجازه و رضاي اوست. بعد از مدّتي دربارة اخلاص و زيارت آن وجود مبارك صحبت شد، فرمودند: « ما اگر براي خدا مشرّف شويم و جز رضاي خدا چيزي در نظر نباشد، حضرت از اين زاير پذيرايي ديگري خواهد نمود. يكي از سفرها كه بنده مشرّف شدم و جز خدا چيزي منظورم نبود، حضرت رضا عليه السلام چنان عنايتي نمود كه از كثرت محبّتش واله شدم و اگر اين محبّت شكلي داشت، برايت مي گفتم، ولي اگر بخواهي اين محبّت را به عين مشاهده و درك كني، خود را تزكيه و خالص كن تا ببيني بنده چه ديده ام!؟»

 كيمياي محبت-ري شهري 

مؤلّف گويد: آنچه مطابق بخشي از اخبار لَوْح، براي من آشكار شده اين است كه حضرت زهرا عليها السّلام هنگامي كه از ولادت امام حسين عليه السّلام ( به خاطر شهادتش) غمگين گرديد، پدرش پيامبر صلّي الله عليه و آله به او " لَوْحي" عطا فرمود، تا به وسيله ي آن، شادمان گردد، خبر لَوْح، چنين است: شيخ صدوق ( ره) از ابوبصير نقل مي كند كه امام صادق عليه السّلام فرمود: پدرم امام باقر عليه السّلام به جابربن عبدالله انصاري فرمود:" من با تو كاري دارم، چه وقت برايت آسان تر است كه تو را تنها ببينم و از تو بپرسم؟" جابر عرض كرد:" هر وقت شما بخواهي؟" پس روزي پدرم با جابر به طور خصوصي ملاقات كرد و به او فرمود:" آن لَوْحي (لَوْح؛ هر چيز پهني را گويند، خواه از چوب باشد، يا از فلزّ. و قطعه ي فلزّي را كه در آن مطلبي نوشته مي شود، نيز لوح مي نامند- مترجم) كه آن را در دست مادرم فاطمه عليها السّلام دختر پيامبر صلّي الله عليه و آله ديده اي، و آنچه مادرم به تو فرمود، كه در آن لوح نوشته بود، به من خبر بده". جابر عرض كرد: خدا را گواه مي گيرم كه من در عصر پيامبر صلّي الله عليه و آله به محضر مادرت فاطمه زهرا عليهاالسّلام رفتم، و او را به ولادت حسين عليه السّلام تبريك گفتم، آن گاه در دستش لَوْح سبزي ديدم، گمان كردم از زُمُرّد است، نوشته اي سفيد در آن ديدم، كه هم چون رنگ خورشيد مي درخشيد. به آن حضرت عرض كردم:" اي دختر پيامبر! پدر و مادرم به قربانت، اين لوح چيست؟". فرمود:" لَوْحي است كه خداوند آن را به رسولش، اهداء فرمود، نام پدرم و نام شوهرم، و نام دو پسرم ( حسن و حسين) و نام اوصياء از فرزندانم، در آن نوشته است، و پدرم آن را به عنوان مژدگاني به من داده است". جابر مي گويد:" سپس مادرت فاطمه عليها السّلام آن را به من داد، من آن را خواندم، و از آن رونويسي كردم". پدر من به جابر فرمود:" آن لوح را به من نشان بده". 

خانه اگر خراب شد، خرابه مى شود و محل آشغال و زباله هاى ديگران. روز عاشورا وقتى حضرت اباالفضل عليه السلام اجازه خواست تا به معركه برود حضرت فرمود:

عِمارَتُنا تَنْبَعِثُ اِلى الخَراب

اگر تو بروى ما خانه خراب مى شويم.

يعنى اينجا ديگر جولانگاه آن موجودات هرزه و پليد و كثيف خواهد شد. و اين البته يك كنايه لطيفى دارد كه: جامعه اى كه در آن اباالفضل عليه السلام حضور نداشته باشد، آن جامعه خرابه خواهد بود، و از دور و نزديك و شرق و غرب عالم هر چيز مبتذل، مفتضح و كثيفى وجود داشته باشد در آنجا فرود آورده و در آنجا سرازير مى كنند.

ماخذ: سلوك باران- محمدرضا رنجبر 

وقتي مي خواهيد در زميني گندم يا دانه اي بكاريد، اول قلوه سنگهايش را بر مي داريد. شيارش مي كنيد، مي كوبيد، نرمش مي كنيد بعد مي كاريد. وجود ما سنگي شده، زمينه ي دل ما سنگلاخ شده، امام حسين عليه السلام مي خواهد اول شيارش بكند نرمش بكند خوب بكوبد شيار عميق مي زند تا بشود در او تخم محبت كاشت . پس اين صدام كه زخم مي زند به جاي اين كه صدمه بزند به شما خدمت مي كند دلتان را شيار مي كند او مي خواهد اذيت بكند اما اذيت او براي شما مي شود رحمت. يعني امام حسين عليه السلام از صدام مثل يك گاو كار مي كشد اين خيش را مي اندازند، گردنش زمين را زخم مي كند زمين را خط مي اندازد مي كوبد و نرم مي كند.

ماخذ: مثل ها و پند ها- حائري شيرازي جلد: 4 صفحه: 24و25

از نظر عدل امام علي (ع) تمام مسئولان جامعه اعم از رهبري و تمام مديران و کارگزاران نظام سياسي و اجرايي، مي بايست مراتبي متناسب با استعداد و ظرفيت و شايستگي و تخصص داشته باشند. اين عدل علي (ع) است که حکم مي کرد هر کسي با توجيه موقعيت و مقام دروني و تخصص و شايستگي مي بايست عهده دار پستي در همان سطح شود. اين نحوه ي گزينش ياران در سيستم حکومتي امام علي (ع) به قدري دقيق بود که امکان خطا و اشتباه کارگزارانش را به صفر مي رساند. پس اولين نکته در عدالت علوي همين مساله نصب مديزان امور اجرايي و قضايي حکومت خويش بود. ولي عدل علي (ع) تا اين حد نبود که تنها يک گزينش دقيق نسبت به کارگزاران انجام دهد و سپس آنان را به حال خود رها کند، بلکه اقتضاي عدالت علوي در اين بود که پي گير امور باشد. چون اين مرحله هم مانند مرحله ي قبل بسيار مهم و جدي است اما به راستي چرا علي (ع) اين قدر در انتخاب کارگزاران حکومتي دقت و وسواس به خرج مي داد.

ستاره درخشانى در آسمان تقوا طلوع كرد ; گوهر گران‏بهايى در معدن فضيلت و انسانيت ‏تكون يافت و در اصلاب شامخه وارحام مطهره نگه‏دارى شد. نوگلى بويا در گلستان شرافت‏و بزرگوارى نمو يافت; نوزادى که در آغوش پاكيزه ‏ترين ‏مادران چشم گشود. كودكى در دامان با فضيلت ‏ترين بانوى عالم پرورش يافت. دخترى كه ‏دانشمندترين اساتيد به تربيتش همت گمارد. دوشيزه ‏اى كه در ساده ‏ترين و بى ‏آلايش‏ترين ‏زندگى ‏ها رشد كرد و در تمام شؤون زندگى، پيوسته با واقعيت و حقيقت ‏سروكار داشت وهرگز با زندگى خيالى و پندارى ارتباطى حاصل نكرد و در مكتب مقدسى‏ كه در جهان بشرى ‏نظير نداشت، عالى ‏ترين تعليمات را فراگرفت و مورد عنايت مخصوص موجد مكتب واستادان بزرگ آن كه بزرگ‏ترين مربيان بشر بوده‏اند قرار داشت و هر روز درس جديدى ازدانش و بينش و تقوا و فضيلت مى‏آموخت و با هوش سرشار و استعداد فوق‏العاده، همه آن ‏تعليمات مقدس را در خزينه دل مى ‏اندوخت و پياپى، خود را براى گرفتن درس‏هاى بالاتر،آماده مى‏ نمود; شاگردى كه در محيط تحصيلى خود هيچ‏گونه رادع و مانعى نداشت و هر روزبهتر از دى، بر نردبان ترقى و تعالى صعود مى ‏كرد. خردمند بانويى كه از آغاز عمر در مركزحوادث بزرگ و پيش‏آمدهايى كه در تحولات زندگى بشر، داراى بزرگ‏ترين تاثير بوده،جاى داشت و از نزديك، با هوشى سرشار و نظرى دقيق به ‏حقيقت آن حوادث پى ‏مى ‏برد وموقعيت‏ شخصيت‏هاى رحمانى و شيطانى را، كه در برابر يك‏ديگر قرار گرفته بود; تشخيص‏ مى ‏داد و تاثير هركدام را به خوبى درك مى ‏كرد و از راز پيروزى اين و رمز شكست آن آگاه بودو موفقيت‏هاى ابدى را كه در آغاز با شكست صورى جلوه‏گر مى‏شد، از شكست قطعى، كه‏در ابتدا با موفقيت پندارى همراه بود، تميز مى‏داد.

يكتا زنى كه نه تنها در زنان، بلكه در مردان عالم، كمتر نظيرش را مى ‏توان ديد. توانابانويى‏كه عالى‏ ترين نمونه‏اى از شهامت و دليرى، دانش و بينش، كفايت و خردمندى، قدرت‏روحى و تشخيص موقعيت‏بوده وهر وظيفه‏اى از وظايف گوناگون اجتماعى را كه به‏ عهده‏ گرفت، به خوبى انجام داد.

دانشمند بانويى‏ كه بايد مردان جهان از خوان تعليماتش بهره برگيرند و از خرمن‏ كمالاتش خوشه ‏ها بچينند.

او بانوى بانوان، زينب، دختر اميرالمؤمنين بود.

بزنطی می‎گوید: نامه ای را که امام رضا علیه السلام به فرزندش، جوادالائمه علیه السلام ، نوشته بود، خواندم که در آن آمده بود: ابوجعفر! به من گفته‎اند هنگام بیرون رفتن از خانه، اطرافیانت تو را از در کوچک بیرون می‎برند و این به دلیل بخل آنان است که می‎ترسند خیر تو به کسی برسد، من تو را به حقی که بر تو دارم سوگند می‎دهم که از این به بعد رفت و آمد خود را از درِ بزرگ خانه قرار بده و هرگاه برای بیرون رفتن سوار مرکب می‎شوی مقداری طلا و نقره با خود داشته باش و هر که از تو درخواستی کرد به او کمک کن.
اگر یکی از عموهایت از تو چیزی خواست کمتر از پنجاه دینار به او مده، اگر خواستی بیشتر بدهی خود دانی، از عمه‎ها اگر کسی درخواست کرد کمتر از بیست و پنج دینار عطا مکن، بیشتر از آن را خود دانی.
(فرزندم!) من دوست دارم خداوند (مرتبه‎ی) تو را بالا برد، پسرم! تقوای الهی را پیشه ساز و از جانب خداوند مقتدر و بخشنده، خوف تنگدستی و تهیدستی نداشته باش (از بذل و بخشش، دچار فقر نخواهی شد، خداوند تو را به خود وانمی‎گذارد.)

عیون اخبارالرضا، ج 2، ص 8 .

 ولايت، بالاتر از محبت و دوستي و عشق است، كه عشق علي عليه السّلام در دل دشمنان او هم خانه داشت. ولايت علي، نه علي را دوست داشتن كه فقط علي را دوست داشتن است (پاورقي: ... لا أبْتَغي بِكَ بَدَلاً و لا أَتَّخذُ مِنْ دُونِك وَلياً- مفاتيح الجنان، زيارت امام زمان (عج) و علي را سرپرست گرفتن و از هواها و حرف ها و جلوه ها بريدن است و اين ولايت ادامه ولايت حق است و دنباله ي توحيد (پاورقي: -كَلِمَةُ لا اِلهَ الّا الله حصني و ولايت علي ابن ابيطالب حصني، اين هر دو، حصن و پاسدار انسان هستند و جلوگير از ضايع شدنها و از دست رفتن ها... ولايت ادامه ي توحيد است و خود توحيد) آن هم توحيدي در سه بعد، در درون و در هستي و در جامعه، كه توحيد در درون انسان، هواها و حرفها و جلوه ها را مي شكند، هواهاي دل و حرف هاي خلق و جلوه هاي دنيا را و در جامعه طاغوت ها و در هستي خدايان و بتها را. ولايت يعني تنها علي را حاكم گرفتن و تنها او را دوست داشتن و اين ولايت و سرپرستي است كه معاويه و احمد حنبل و جرج جرداق و ... از آن بهره اي ندارند، كه حاكم در درون آنها و محرك در وجود آنها امر علي و دستور علي نيست، كه هواها و حرفها و جلوه ها در آنها حكومت دارند. معاويه گرچه علي را دوست دارد ولي سلطنت را بيشتر از علي خواهان است و احمد حنبل گرچه براي علي شعر مي سرايد اما حكومت ديگري را بعهده دارد. و جرج جرداق گرچه از علي مي نويسد، اما براي علي نمي نويسد، كه محركي ديگر دارد و عاطفه اي فقط او را به چرخ انداخته است.

ماخذ اصلي: غدير / کد ماخذ6081 

نويسنده: علي صفايي حايري                        

جلد: 3   

صفحه: 11- 13

شرحي بر حکمت 82 نهج البلاغه

براي پرواز و گذشتن از حجاب هاي ظلمت و عبور از عالم " ناسوت" به عالم "لاهوت"، به دو بال نياز است. يکي بال علم و ديگري عمل. سعادت دنيا و آخرت در کلام اهل بيت عليهم الاسلام است. حکمت در نهج البلاغه علي(ع) دريچه اي است براي ديدن غير خود. روزنه اي است براي عبور، اما عبور از "منيت و خودخواهي". يکه تاز عالم معرفت، سخن را در اين حکمت اين گونه آغاز مي کند؛ شما را به پنج چيز سفارش مي کنم که اگر براي آنها شتران را پر شتاب برانيد و رنج سفر را تحمل کنيد، سزاوار است: 1- کسي از شما جز به پروردگار خود اميدوار نباشد 2- و جز از گناه خود نترسد 3- و اگر از يکي سؤال کردند و نمي داند، شرم نکند و بگويد نمي دانم 4- و کسي در آموختن آنچه نمي داند شرم نکند 5- و بر شما باد به صبر، که صبر در ايمان مومن چون سر است براي بدن و ايمان بدون صبر، چونان بدني بي سر، ارزشي ندارد."

" نهج البلاغه دشتي، حکمت 82"

در نمازم خم ابروي تو با ياد آمد

حالتي رفت که محراب به فرياد آمد

حافظ

نخستين نمازگزار

سخن از راز نماز در نهج البلاغه و رابطه اين فريضه بزرگ الهي با علي عليه السلام، پيشواي عظيم الشأن ما و گوينده نهج البلاغه است، که يکي از جالب ترين مباحث اين کتاب با عظمت را تشکيل مي دهد. نماز، نخستين حکم الهي بود که چند روز پس از بعثت پيغمبر خاتم، حضرت محمد بن عبد اللَّه صلي اللَّه عليه و آله و سلم توسط جبرئيل امين از جانب خداوند صادر گرديد و پيغمبر با تعليم پيک وحي، آن را معمول داشت. بدين گونه که پيک وحي الهي، جبرئيل امين، چند روز بعد از آن که پيغمبر به مقام نبوّت رسيد، براي دومين بار بر آن حضرت نازل گرديد و آبي از آسمان آورد و طريقه وضو گرفتن و نماز گزاردن و رکوع و سجود را به پيغمبر آموخت.

بنا بر اين، نماز اين فريضه بزرگ الهي و عاليترين فرمان خداوند عالم که بهترين حالت يک انسان با ايمان و بنده خدا در پيشگاه الهي است، نوبر احکام اسلام است و از همين جا نيز بايد قدر آن را دانست و به اهميت آن پي برد. 

اي علي، اي آيت جان، آمدي

آمدي، اي جان جانان، آمدي

ذات حق را جلوه گر چون آفتاب

دل فروز، از مشرق جان آمدي

کعبه از نور جمالت روشن است

1- رواياتي كه ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) را بشارت مي دهد. (675 مورد)

2- رواياتي كه نشان مي دهد مهدي (عليه السلام) از اهل بيت پيامبر (صلي الله عليه وآله) است. (389 مورد)

3- رواياتي كه آن امام را از فرزندان علي (عليه السلام) معرفي مي كند. 214 مورد)

4- رواياتي كه نشان مي دهد آن حضرت از فرزندان فاطمه (سلام الله عليه وآله) است. (192 مورد)

5- رواياتي كه آن حضرت را نهمين فرزند امام حسين (عليه السلام) مي شمارد. (148 مورد)

6- رواياتي كه دلالت مي كند آن امام از فرزندان امام زين العابدين(عليه السلام) است.(185 مورد)

7- رواياتي كه نشان مي دهد آن بزرگوار از فرزندان امام حسن عسكري(عليه السلام) است. (147مورد)

8- رواياتي كه دلالت مي كند آن حضرت زمين را از عدل و داد مي آكند.(132 مورد)

9- رواياتي كه بر عمر طولاني آن حضرت دلالت دارد.(318مورد)

10- رواياتي كه حكومت آن امام(عليه السلام) را جهاني مي شمارد.(47 مورد)

11- رواياتي كه نشان مي دهد آن بزرگوار دوازدهمين امام است.(136 مورد)

ماخذ اصلي: مجله پرسمان - قسمت ويژه نامه -آبان 1380                     

امام باقر (علیه السلام) در برابر ساير فِرَق اسلامي منحرف نيز موضع تندي اتخاذ كرده بود و با اين برخورد مي كوشيد محدوده ي اعتقادي صحيح اهل بيت را در زمينه هاي مختلف از ساير فرق، مشخص و جدا كند. موضع گيري امام در مقابل فرقه ي مُرْجئه بسيار قاطعانه و حسّاس بود، فرقه ي مرجئه مي گفتند: ايمان يك اعتقاد دروني بوده و عمل ما اعم از نيك و بد در آن هيچ گونه تغييري به وجود نمي آورد و بدين ترتيب خود بخود ارزش عمل صالحه را در جامعه از ميان برمي داشتند.

امام در مقابل خوارج كه در آن زمان كرّ و فرّي داشتند موضع گيري مي كرد. از نظر آن حضرت، آنان متنسّكين جاهل و گروهي خشكه مقدس قشري و در عقايد خود متعصّب و تنگ نظر بودند در رابطه با آنان فرمود:" اِنَّ الْخَوارِجَ ضَيَّقُوا عَلي اَنْفُسِهِم بِجِهالَتِهِمْ، اِنَّ الدّينَ اَوْسَعُ مِنْ ذلِكَ." [ الفقيه ج1 ص257]

خوارج از روي جهالت عرصه را بر خود تنگ گرفته اند، دين ملايم تر و قابل انعطاف تر از آن است كه آنان در پيش گرفته اند.

مبارزه با افكار يهود.

گروه هاي خطرناكي كه آن روزها در جامعه اسلامي داخل شده و تأثير عميقي در فرهنگ آن برجا مي گذاشتند، يهوديان بودند. احبار يهود كه عدّه اي به ظاهر مسلمان شده و گروهي ديگر هنوز به دين خود باقي مانده و در جامعه اسلامي پراكنده بودند، مرجعيّت علمي قشري از ساده لوحان را به عهده داشتند. تأثيري كه آنان بر فرهنگ اسلامي از خود بر جا نهادند، به صورت احاديث جعلي به نام اسرائيليات پديدار گشت كه بيشترين قسمت اين احاديث در رابطه با تفسير معروف است كه بيشترين روايات را در رابطه با تفسير قرآن از همين طريق به دست آورده است.

 ماخذ اصلي: حيات فكري و سياسي امامان شيعه / کد ماخذ1450 

ولادت با سعادت نبی اکرم مادر دو عالم  حضرت زهرا سلام الله علیها را خدمت مولی و سرور عالمیان آقا حجت بن الحسن عج الله تعالی فرجه الشریف و امام خامنه ای و تمام ولایت مداران و مسلمانان و خصوصا مادر عزیزم که از وجودش با وجود گشتم تبریک و تهنیت عرض میکنم .

آيه شماره 1  از سوره مبارکه کوثر
کوثر حیات « ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها »
 إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
ما تو را [چشمه] كوثر داديم
خداوند به وعده‏هاى خود عمل مى‏كند. در سوره ضحى، خداوند وعده‏ى عطا به پیامبر داده بود: «و لسوف یعطیك ربّك فترضى»(224) پروردگارت در آینده عطائى خواهد كرد كه تو راضى شوى. در این سوره مى‏فرماید: ما به آن وعده عمل كردیم. «انّا اعطیناك الكوثر»
فرزند و نسل عطیّه الهى است. «انّا اعطیناك الكوثر»

شكرانه و میمنت ميلاد حضرت زهرا سلام الله علیها  
از امام صادق علیه‏السلام سؤال شد كه: «لم صارت المغرب ثلاث ركعات و اربعا بعدها لیس فیها تقصیر فى حضر و لا سفر؟»
چرا نماز مغرب سه ركعت است و نافله‏اش چهار ركعت كه در سفر و حضر تقصیر در آن نیست؟ (1)
آن حضرت فرمود: «ان اللَّه عز و جل انزل على نبیه صلی الله علیه و آله لكل صلاة ركعتین فى الحضر فاضاف الیها رسول‏اللَّه صلی الله علیه و آله لكل صلاه ركعتین فى الحضر و قصر فیها فى السفر الا المغرب و الغداه فلما صلى المغرب بلغه مولد فاطمه علیهم‏السلام فاضاف الیها ركعه شكراللَّه عز و جل فلما ان ولد الحسن علیه‏السلام اضاف الیها ركعتین شكر اللَّه عز و جل فلما ان ولد الحسین علیه‏السلام اضاف الیها ركعتین شكر اللَّه عز و جل فقال للذكر مثل حظ الانثیین فتركها على حالها فى الحضر والسفر.» (2)
خداوند تبارك و تعالى همه‏ى نمازها را بر پیامبر صلی الله علیه و آله به صورت دو ركعتى نازل كرد. رسول خدا صلی الله علیه آله (به امر پروردگار) به همه‏ى نمازها به جز نماز مغرب و نماز صبح دو ركعت اضافه نمودند؛ كه در حضر به صورت تمام و در سفر به طور قصر خوانده شوند.
هنگامى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله مشغول برپائى نماز مغرب بود. فاطمه علیهاالسلام به دنیا آمد رسول خدا صلی الله علیه و آله به شكرانه‏ى این نعمت (و به امر پروردگار) یك ركعت به نماز مغرب اضافه فرمودند. پس چون حسن علیه‏السلام به دنیا آمد، دو ركعت دیگر (به عنوان نافله) به آن سه ركعت اضافه نمودند و زمانى كه حسین علیه‏السلام به دنیا آمد، به نافله‏ى مغرب دو ركعت دیگر اضافه فرموده و آن را شكرانه تولد آن حضرت قرار دادند.
1- نماز مسافر را كه از چهار ركعت به دو ركعت شكسته مى‏شود نماز قصر گفته و این عمل را تقصیر گویند.
2- من لا یحضر الفقیه، ج 1، ص 454. تهذیب، ج 2، ص 113. وسائل الشیعه، ج 4، ص 88. علل‏الشرایع، ص 324.

امسال که به نام اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی نام گزاری شده چقدر خوبه که از این فرصت استفاده کرده و رویات اهل بیت علیهم السلام در زمینه های اقصاد ، فرهنگ ، مدیریت و جهادی رو بررسی کنیم .

بنگریم که پیشوایانمان در این موضوعات چه فرموده اند ، لذا ما تصمیم گرفتیم که در این زمینه مطالبی را در دید دوستان قرار دهیم .

امام سجّاد عَلَيْهِ السَّلَامُ به نقل از رسول خدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فرمود:

سه چيز نجات بخش و سه چيز هلاك كننده‏اند.

(اصحاب) گفتند: اى رسول خدا! نجات دهندگان كدامند؟

حضرت فرمود:

1) ترس از خداوند در پنهان و آشكار، مثل اين كه او را مى‏بينى، كه اگر تو او را

نمى‏بينى او تو را مى‏بيند.

2) اجراى عدالت در خشنودى و عصبانيّت.

3) اقتصاد و صرفه جويى در حالت بى نيازى و نيازمندى.

گفتند: اى رسول خدا! هلاك كنندگان كدامند؟

حضرت فرمود:

1) هواى نفسى كه پيروى شود.

2) بُخل و تنگ نظرى كه فرمانبرى گردد.

3) خودبينى و به خود باليدن.

بله اگر مسئولین کشور سعی دارنند که به شعار امسال جامعه عمل آنطور که امام خامنه ای خواسته اند بپوشانند ، باید به این حدیث گهربار توجه ویژه داشته باشند خصوصا بند سوم از قسم نخست که واقعا قابل توجه است .

به امید اینکه در انتهای سال دیگر مشکل اقتصاد و فرهنگ نداشته باشیم .

 o        سؤال:

دو دهه اي كه به نام ايام فاطميه براي حضرت زهرا س عزاداري مي شود از چه زماني به وجود آمده است؟ و آيا اين كار باعث نمي شود كه مردم در غم و غصه بيشتر باشند و از دين زده شوند؟

جواب:

در هر دوره اي كه شيعيان تحت فشار حكومتها نبوده اند، عزاداري براي ائمه اطهار و فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ بيشتر مي شده و شيعيان با خيالي آسوده تر و آشكارا به عزاداري مي پرداخته اند. اما در دوره هايي كه اين فشار و تهديد از ناحيه حكومت و حاكمان وجود داشته، عزاداري كمتر، و به صورت مخفيانه صورت مي گرفته و به واسطه همين امر در دوره هاي اخير كه شيعه كمتر احساس خطر كرده عزاداري براي حضرت زهرا و ساير معصومين ـ عليهم السلام ـ بيشتر و بهتر شده است. ابن اثير مي نويسد: «در قرن سوم و چهارم و پنجم و همزمان با تشكيل دولت هاي آل بويه در عراق و حمدانيون در سوريه و فاطميون در مصر، مذهب شيعه گسترش يافت و مراسم عزاداري توسعه يافت.»[1] هرچند بيشتر اين عزاداريها، مختص سالار شهيدان امام حسين ـ عليه‎ السلام ـ بوده است. اما به هر حال عزاداري براي سائر ائمه و حضرت زهرا س هم به صورتي محدود وكمتر قطعاً برگزار مي شده است «با گسترش تسلط ديلميان بر بغداد در اين شهر كه از سالها پيش مركز اجتماع شاعران شيعي بود انجمن ها تشكيل گرديد كه در آن فضيلت هاي اهل بيت را نقل نموده و بر مظلوميت آنان اشك مي ريختند.»[2]

جريان فدک

حضرت زهرا (سلام الله عليها)

بسم اللّه الّرحمن الّرحيم

مسئله ا ي را مطرح كنيم كه دادگاه و محاكمه اي است كه حضرت زهرا تشكيل داد.

اگر مقداري در زندگي فاطمه ي زهرا بيش تر دقت كنيم و دخترانمان اين طور تربيت بشوند، مشكلي نخواهيم داشت. چقدر جالب است كه يك دختري مثل زينب اين خطبه را حفظ كرده باشد، چون فقط سند اين خطبه از حضرت زينب است. وقتي فاطمه ي زهرا اين دادگاه را تشكيل داده و سخنراني كرده، زينب كبري شش ساله بوده است و ما از يك بچه ي شش ساله همه چيز را ياد گرفتيم. او از نظر هوش و فراست. بعد هم مقداري از گله هاي حضرت زهرا از زمانه ي خودش مي گوييم، چون فاطمه ي زهرا خيلي مقام دارد. و ما در اين چند سالي كه جنگ داشتيم چهار عمليات ما با رمز يا زهرا بود و در چهار عمليات پيروز شديم. هر عملياتي كه با رمز يا زهرا شروع شد پيروز شد. گويا مثل اين كه آدم مي گويد: يا زهرا، تمام امام ها مي گويند: لبيك! چون زهرا همان طور كه عرض شد، دختر نبوت است، همسر ولايت است و مادر امامت است.

آن چه يك زن نمونه بايد داشته باشد فاطمه ي زهرا دارد، يك زن نمونه از نظر وراثت بايد نمونه باشد. از نظر غذا، از نظر محيط خانوادگي، از نظر همسر، از نظر فرزند، بايد نمونه باشد و فاطمه ي زهرا از همه لحاظ نمونه بود.

از نظر وراثت، پدرش پيغمبر است و مادرش خديجه بود. خديجه كيست؟ خديجه زني است كه وقتي پيغمبر به خانه اش تشريف آورد كليد تمام اموال و تمام اسناد را به پيغمبر داد و فرمود: «وَ أَنَا جَارِيَتُكَ» (الخرائج والجرائح، ج 1، ص 140) من كنيز تو هستم. شما مي دانيد كه يك دختري كه وضع مالي اش خوب باشد با يك پسر حزب اللهي ازدواج نمي كند، يا اگر هم ازدواج كند كم است. كسي كه همه ي اموالش را بدهد و بگويد: من كنيز تو هستم، اين يك مسئله ي مهمي است.

مطلع شدیم دوباره عده ای از تکفری ها دست به عمل دیگری زدن و باعث شدن

بار دیگر دل تمام مسلمانان

اعم از شیعیان و اهل سنت جریه دار کردن

آری بار دیگر این افراد نشان دادن که دلسوخته اسلام نیستند و بلکه سعی در

بر اندازی آن دارنند

بله باید توجه داشته باشیم که این افراد نه به اسلام کاری دارنند و نه  ونه به

اعتقادات مسلمانان فقط خود خود خود . .. . .

این نشد اسلام این نشد دین آقا رسول اکرم و این نشد . . . . .

وقتی که شدت عشق و علاقه به مرحلۀ غایت و نهایت برسد عاشق واقعی جز معشوق نمی بیند و چیزی را درک نمی کند. برای این زمره از عاشقان واله و شیدا قرب و بعدی وجود ندارد. معشوق و محبوب را در همه حال علانیه و آشکار می بینند و زبان حالشان همواره گویای این جمله است که: در یمنی پیش منی. یعنی: هر جا باشی در گوشۀ دلم جای داری و هرگز غایب از نظر نبودی تا حضورت را آرزو کنم. نقطۀ مقابل این عبارت ناظر بر کسانی است که به ظاهر اظهار علاقه و ارادت می کنند ولی دل در جای دیگر است. در مورد این دسته از دوستان مصلحتی عبارت پیش منی در یمنی صادق است.

در هر صورت چون واقعه ای جاذب و جالب این دو عبارت را بر سر زبانها انداخته است، فی الجمله به ذکر واقعه می پردازیم:

بازي باغبان

آخر هفته با دوستاتون مي رين يه جايي كه خيلي سر سبزه وپيش خودتون فكر مي كنين چه جاي زيباييه! همون جوري كه دارين لذت مي برين متوجه مي شين يه نفر افتاده به جون درخت ها، شاخ و برگ هاشونو مي بره ، بعضي از گياهارو از ريشه در مياره ، زمين رو هم  زير رو مي كنه ، بعضي از حيونا رو از بين مي بره و تازه يه چيز هاي بد بويي هم كنار درخت ها چال مي كنه... پيش خودتون چي فكر مي كنين؟ بايد بگم اين بازي باغبون بود.

اين شب ها شب هاي احياست كه ما اصطلاحاً شب زنده داري مي كنيم. در واقع شب بيدار مي مونيم تا زنده بشيم . چون متوجه شديم درحال مرگيم يا مرديم. سرزمين وجود ما و باغ وجود ما به يك بيابون تبديل شده، يا در حال تبديل شدن به اونه. چيزي كه معلومه اينه كه از دست ما كاري بر نمي ياد منتظر يه باغبوني هستيم كه كوير وجودمون رو دوباره تبديل به باغ بهشتي كنه. اون وقتي بياد زمين دلمونو شخم مي زنه و شاخ و برگ هاي خشك درخت هامونو مي بره. علف هاي هرز وجودمون رو كه تو همه وجودمون ريشه كردن از خاك بيرون مياره و به زمين ما نور و آب حيات ميده، تا دوباره زنده بشه. ممكنه اين كارها درد هم داشته باشه اما مگه تولد بدون درد هم داريم. شب هاي احيا از اون شب هاييه كه امكان حضور باغبون بيشتر از وقت هاي ديگست. بايد صداش كنيم تا بياد. كه وقتي مياد زندگي و حيات  روهم با خودش مياره وقتي مياد فرشته ها هم باهاش ميان .

تنزل الملائكه و الروح فيها باذن ربهم من كل امر.

بايد از ته دل بخواهيم چون كه با خواست ما، اولين شخم زده ميشه. از ته دل صداش كنيم . از ته دل صداش كنيم . از ته دل صداش كنيم.

((تمثيلي درباره عوامل ظهور امام مهدي عليه السلام))

 در قرآن سوره يوسف به عنوان «احسن القصص» ذكر شده است و خيلي از مطالب بايد در اين احسن القصص نهفته باشد. مسائل غيبت و ظهور و نحوه ي ظهور در اين احسن القصص پنهان شده است. اصلاً اين سوره قصه ائمه و تاريخ آنها را بيان مي كند، چون امامان ما به دست مسلمانها گرفتار شدند، نه به دست كافرها. 

امام جواد (عليه السلام)

بسم اللّه الّرحمن الّرحيم

در باره ي امام جواد چند مسئله را مطرح ميكنم. يك شيعه بايد اين مسائل را بداند:

در مورد مقام امامت حضرت جواد(ع) اولين مسئله، سن امام است. چون امام جواد كوچك بود كه به امامت رسيد. آيا بچه ي كوچك مي تواند امام باشد يا نمي تواند؟ سن امام مهم است. مسئله ي ديگر اين كه چرا مأمون طاغوت جنايتكار و قاتل امام، دخترش را به امام داد؟ آيا در زمان شاه، يك عالم رباني حاضر بود داماد رضاشاه شود؟ چطورشد حضرت امام جواد داماد مأمون شد؟ چرا دخترش را به امام داد؟ مسئله ي ديگر سخنان امام جواد و امتحان و آزمايش دائمي بود كه بدليل اينكه شك داشتند امام هست يا نيست، دائم مي آمدند او را امتحان مي كردند. حدود سي هزار سؤال پيچيده ي علمي از امام كردند. چند جمله از امام هم برايتان مي خوانم. آخر بحث هم در سوگ امام عزاداري مي كنيم.

- اما بيوگرافي و فشرده ي زندگي امام؛ نام مباركش محمد و كنيه اش ابوجعفر، لقب حضرت تقي، تولدشان در سال 195 هجري. هفده سال مدت امامت ايشان بود. 25 سال عمر امام بود. جوان ترين امام ما بود كه شهيد شد. شهادت امام هم روز 29 ماه ذي القعده و قاتل امام معتصم است. امام شاگردان زيادي داشت. زكريا ابن آدم كه قبرش در شيخون است كه امام مي گويد: «انت ثقتي» شاگرد امام جواد است.

422-قالَ الامام الجواد عليه السّلام: لَنْ يَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقيقَةَ الْإيمانِ حَتّي يُؤْثِرَ دينَهُ عَلي شَهْوَتِهِ، وَ لَنْ يُهْلِكَ حَتّي يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلي دينِهِ.(پاورقي: بحار الانوار، ج 75، ص 80، حديث 63)

امام جواد عليه السّلام فرمود: بنده اي حقيقت ايمان را نمي يابد مگر آن كه دين و احكام الهي را در همه ي جهات بر تمايلات و هواهاي نفساني خود مقدّم دارد. و كسي هلاك و بدبخت نمي گردد مگر آن كه هواها و خواسته هاي نفساني خود را بر احكام إلهي مقدّم نمايد.

ماخذ اصلي: راهنماي سعادت و خوشبختي/ کد ماخذ5940 

نويسنده: صالحي                                  

صفحه: 209      

فضايل حضرت

 امام باقر(عليه السلام)

بسم الله الرحمن الرحيم

هفتم ذي الحجّه شهادت امام باقر(ع) است و مردم هم در مكه خودشان را آماده مي كنند، كه اعمال حج را انجام دهند. و روز بعدش، شهادت مسلم بن عقيل(ع) است. ما يك مقداري درباره امام باقر امام پنجم و مقداري هم درباره حج صحبت مي كنيم. اما سعي مي كنيم بحثمان براي همه مفيد باشد. خوب، چند نكته را بايد خدمتتان عرض كنيم. اول اينكه، كلمه باقر يعني چه؟ «باقر» يعني شكافنده. شما حتماً در تلويزيون ديده ايد كه كشتي، چطور دل آب را مي شكافد، چطور تراكتور زمين را مي شكافد. نوك هواپيما چطور فضا را مي شكافد. باقرالعلوم يعني كسي كه مغزش، درون علم را مي شكافد.

حالا درباره امام محمد باقر(ع) چند نكته بگويم:

شخصي كلمه باقر را جور ديگري تحريف كرد. به جاي باقر كلمه ديگري گفت كه معناي توهين در آن باشد. امام فرمود: نه من باقر هستم، نه آنكه تو گفتي. از اين خودش معلوم مي شود، كه برخورد انسان در برابر انسان جاهل، چند رقم است. بد نيست اين را بنويسم. انواع برخوردها: 1- گاهي سلام است. 2- گاهي سكوت است. 3- گاهي اعتراض است. 4- گاهي حركت است. 5- گاهي جنگ است. با مخالفين آدم بايد چند رقم برخورد كند. چون چند رقم مخالف داريم.

بعضي مخالف ها، آدم هاي جاهلي هستند. «وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً» (فرقان / 63) قرآن مي گويد: مرد خدا به آدم جاهل كه رسيد، سلام مي كند. نه جاهلين بي سواد، ممكن است كه خيلي هم باسواد باشد، اما باز هم شعور ندارد. ما دانشمند بي شعور هم داريم. مدرك بالا، شعور نيست. دانشمند است، جلوي پدرش راه مي رود، سر مادرش نعره مي كشد، در صف نانوايي مي خواهد نوبت ديگران را از بين ببرد. دروغ مي گويد. آبروي مردم را مي ريزد، ظلم مي كند و هزاران كار ديگر... پس سواد خيلي نجات نمي دهد. اگر طرف بي شعور بود؛ «سلام».

گاهي وقت ها هم بايد ساكت شد. «إِنَّا لَنَراكَ في  سَفاهَةٍ» (اعراف / 66) به بعضي پيغمبر ها مي گفتند: تو «سفيه» هستي. مي گفت: «لَيْسَ بي  سَفاهَةٌ» (اعراف / 67) نه اينطور كه مي گويي نيست. گاهي سلام بايد كرد، گاهي بايد ساكت شد، هرچه حرف زد آدم بايد نگاهش كند. گاهي هم بايد بلند شد و رفت. در حديث داريم كه در جلساتي كه حرف ياوه مي زنند، حق نداريد بنشينيد، بلند شويد و برويد. يا حال و هواي جلسه را عوض كن و يا بلند شو برو.

گاهي هم بايد «فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ» (آل عمران / 159) گاهي هم بايد كتك كاري كرد. «فَوَكَزَهُ مُوسي  فَقَضي  عَلَيْهِ» (قصص / 15) قرآن مي گويد: حضرت موسي يك مخالف ديد «فَوَكَزَهُ» يعني همچنان حضرت موسي در كوچه مشت زد. «فَقَضي  عَلَيْهِ» طرف مرد، حالا نمي دانم چه كه حضرت موسي به چه ترتيبي مشت زده است و به كجا زده است؟ با چه نحوي زده كه با مشت اول طرف از دنيا رفت. پس مؤمن هم بايد در مشتش، زور باشد. هم بايد در د هان و در زبانش، بيان سلام عليكم باشد. و در مجموع با همه مردم نبايد يكجور رفتار كرد.

امام باقر(ع) در مقابل يك سري افراد، ساكت مي شدند. يك كسي مي خواست امام را ناراحت كند. به امام گفت: بچه آشپز! تو مادرت آشپز است. مي خواست امام را كوچك كند، امام فرمود: اتفاقاً آشپزي هنر است. اگر آشپز ها به من تلفن نمي كردند كه چرا اينطور گفتي، من مي گفتم كه يك آشپز روزي دو، سه تومان درآمد دارد، يعني ماهي هفتاد هزار تومان، و هيچ وزير و وكيلي ماهي هفتاد هزار تومان درآمد ندارد، ولي يك آشپز در مملكت ما اينقدر درآمد دارد. منتها حالا هرروز نيست. به امام گفتند: مادرت آشپز است! امام بارها فرمود: اتفاقاً آشپزي هنر است، افتخار مي كنم كه آشپزي بلدم.

يك روز يك كسي يك متلك فرهنگي به امام گفت. خانه امام مهماني بود. امام غذاي خوبي داشت. البته اصل در اسلام زهد است. زهد و سادگي خوب است. حالا نگوييد، آقاي قرائتي تو كه حرف از زهد مي زني، اين باغ كجا بود؟ اين باغ مال ناصرالدين شاه است. دست آثار ميراث فرهنگي است. ما امروز آمده ايم اينجا تا فيلم ضبط كنيم. اصل در اسلام زهد است نه اينكه فقر كمال باشد.

کلام دلنشین امام محمد باقر علیه السلام

شماره (1) : آل محمد صلي الله عليه و آله

امام باقر (ع) مي فرمايد: آلُ مُحَمَّدٍ اَبْوابُ اللهِ وَ سَبيلُهُ وَ الدُّعاةُ اِلَي الْجَنَّةِ وَ الْقادَةُ اِلَيْها."

فرزندان رسول خدا درهاي علوم الهي و راه وصول به رضاي او و دعوت كنندگان به بهشت و سوق دهندگان مردم بدان هستند.

  " تفسير عياشي، ج1، ص 86"

ماخذ اصلي: حيات فكري و سياسي امامان شيعه / کد ماخذ1450 

نويسنده: جعفريان                                

صفحه: 222      

 شماره (2) :اصحاب حضرت

ختص: ابن أبي عمير، عن هشام بن الحكم، عن حجر بن زائدة، عن حمران بن أعين، قال: قلت لأبي جعفر عليه السّلام: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع إِنِّي أَعْطَيْتُ اللَّهَ عَهْداً أَنْ لَا أَخْرُجَ مِنَ الْمَدِينَةِ حَتَّي تُخْبِرَنِي عَمَّا أَسْأَلُكَ عَنْهُ قَالَ فَقَالَ لِي سَلْ قَالَ قُلْتُ أَ مِنْ شِيعَتِكُمْ أَنَا قَالَ فَقَالَ نَعَمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ .[بحار  الانوار ج 46 ص 338]

ماخذ اصلي: بحارالانوار / کد ماخذ3240 

نويسنده: علامه مجلسي                            

جلد: 46  

صفحه: 338     

o        سؤال:

چرا پيامبر بر دستان حضرت زهرا س بوسه مي زد؟

جواب:

درباره بوسيدن دست حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ توجه به چند نكته لازم است:
1. بودن اصل روايت در كتاب هاي اهل سنت
روايت بوسيدن رسول الله دست حضرت زهرا را مرحوم مجلسي از شيخ طوسي به سند عامي(راويان اهل سنت) از عايشه نقل مي‌كند كه اين يعني نه تنها شيعه و بلكه خود اهل سنت نيز اين امتياز را براي آن حضرت قبول كرده اند.[1]
2. انگيزه بوسه رسول الله بر دستان فاطمه زهرا
پيامبر دست حضرت زهرا را مي بوسد، زيرا :
1. خداي تعالي به خوشنودي او خوشنود است،[2]
2. از او بوي بهشت را استشمام مي‌كند،[3]
3. او سيدة نساء العالمين است.[4]
پس حضرت زهرا شايستة بهترين احترام است و رسول خدا به علت امتيازها و فضيلت هايي كه دخترش داشتند ، بر دستان وي بوسه مي زد نه به جهت اينكه دختر آن حضرت باشد.

پاورقي ها:

[1] . علامه مجلسي، بحار، اسلاميه، تهران، 1395 قمري، ج 43، ص 25، روايت 22؛ پورسيد آقايي، چشمه در بستر، حضور، قم، 1381 شمسي، ص 252.
[2] . علامه مجلسي، بحار، اسلاميه، تهران، 1395 قمري، ج 43، ص 19، حديث چهارم از عيون اخبار الرضا ـ عليه السّلام ـ .
[3] . همان، صص 4 ـ 5، از علل الشرايع صدوق، و امالي و عيون اخبار الرضا ـ عليه السّلام ـ از هم او.
[4] . همان، ص 21 و 26 از امالي صدوق و خصال و معاني الاخبار وي.

o        سؤال:

رابطة حضرت فاطمه س با پيامبر اكرم ص و تأثير آن بعد از رحلت آن بزرگوار در زندگي زهرا به چه شكلي بوده است؟

جواب:

فاطمه ـ سلام الله عليها ـ يكي از اصحاب كساء و مباهله و كسي بود كه در سخت‌‌ترين زمان، در راه خدا هجرت نمود، و از كساني بود كه در شأن آن ها، آية تطهير نازل شد. او مادر ائمه و يادگار رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ است كه نسل پيامبر تا روز قيامت از او باقي مي‌ماند. او سرور زنان دو جهان، از آغاز و انجام است. او در گفتار و سخن شبيه‌ترين انسان‌ها به پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ بوده، شيوة زندگي او، از شيوة زندگي رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ حكايت مي‌كرد. هرگاه پيامبر اکرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ بر فاطمه وارد مي‌شد، فاطمه برمي‌خاست و از پيامبر استقبال گرم مي‌كرد و دستش را مي‌بوسيد.[1] 

o        سؤال:

چرا پيامبر اکرم ص پس از این که به حضرت فاطمه (س) تسبيحات مخصوص را براي غلبه بر مشكلات ياد دادند، براي ایشان، كنيز گرفتند؟

جواب:

ماجراي تعليم تسبيحات معروف توسط پيامبر اكرم _ صلّي الله عليه و آله _ به دخترش فاطمه (سلام الله علیها) براي غلبه بر مشكلات اين گونه بود كه روزي حضرت علي _ عليه السلام _ همسرش را از شدت كار و تلاش خسته و رنجور مشاهده كرد و به او پيشنهاد كرد كه به سوي پيامبر اكرم ص برود و درخواست خدمتكار كند، حضرت فاطمه از طرح چنين موضوعي نزد پدر شرم داشت از اين رو حضرت علي ع نزد پيامبر رفت و عرض كرد: «فاطمه آن قدر با آسياب آرد ساخته كه دستانش زبر و سخت گرديده و سينه اش بيمار گشته و آن قدر خانه را جارو نموده كه پيراهنش به رنگ خاك در آمده است». حضرت علي با اين سخنان از شدت سختي كار خانه و نيز پرورش و تربيت فرزندان به آن حضرت خبر داد، پيامبر اكرم ص در پاسخ حضرت علي ع سفارش كرد كه براي غلبه بر مشكلات تسبيحات را به هنگام خواب بخوانند، كه اين از خدمتكار ارزشمندتر است.[1]

o        در مذهب شيعه از حضرت فاطمه(س) ـ خيلي تمجید مي شود پس چرا در قرآن از آن حضرت نام برده نشده است؟

جواب:

پاسخ به اين سوال با بيان مطالب زير روشن مي گردد.
1. در قرآن كريم بسياري از مسائل دين اسلام چه در حوزه اعتقادات و چه در حوزه فقه و احكام نام برده نشده است ولي در عين حال از ديدگاه شيعه و سني از ضروريات دين به شمار مي­آيند. مثلاً اعتقاد به صد و بيست و چهار هزار پيامبر، و ركعات نمازهاي پنجگانه و بعضي از اعمال حج مثل هفت مرتبه طواف، رمي جمرات و اكثر محرّمات در حال احرام و ... از ضروريات دين به شمار می­آيند كه در قرآن كريم هيچ اشاره اي به اين امور نشده است. پس بنا نبوده است كه هر چيزي كه از معتقدات و مسائل دين اسلام به شمار مي آيد در قرآن كريم از آن نام برده شود بلكه خيلي از امور و مسائل اعتقادي، فقهي و اخلاقي توسط شخص پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ بيان گرديده است. بنابراين مجرد عدم وجود چيزي در قرآن مجيد دليل بر بی اعتباری ديني و اعتقادي آن چيز نمي تواند باشد، چون ممكن است بيان يا وضع آن چيز به خود پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ كه از طرف خداوند مشرّع است واگذار شده باشد.
2. در قرآن كريم آيات متعددي وجود دارند كه در شأن علي ـ عليه السّلام ـ و فاطمه ـ سلام الله عليها ـ و خاندان پاك آن حضرت نازل شده اند و لو به صورت صريح در خود آيات اسمي از آنان برده نشده است لكن با روايات و احاديث نبوي ثابت است كه اين آيات در شأن آنان نازل گرديده اند. ما در زیر به برخی از این آیات اشاره می کنیم:
الف: به گفته اكثر مفسرين و روات احاديث، سورة«انسان» در شأن حضرت علي ـ عليه السّلام ـ و فاطمه ـ سلام الله عليها ـ نازل شده است. در تفسیركشّاف شأن نزول اين سوره از ابن عباس نقل شده است كه خلاصه آن اینست كه زماني امام حسين و امام حسن ـ عليه السّلام ـ در كودكي مريض شده بودند پيامبر و عده اي از مردم به عيادت آنان رفتند و به علي گفتند كه چرا نذر نمي­كني؟ علي و فاطمه و فضّه كه كنيز آنها بود با هم نذر كردند كه سه روز روزه بگيرند. لكن در هر سه روز، وقت افطار به ترتيب مسكيني، يتيمي و اسيري آمدند و آنان غذاي شان را كه قرص هاي از نان جو بود به آنها دادند تا اينكه پيامبر اسلام از اين حادثه مطلع شده وقتي آنان را مي بينند كه از شدت گرسنگي مي­لرزند ناراحت مي­شود. در اين هنگام است كه جبرئيل فرود مي­آيد و سورة«هل اتي» را به عنوان بشارت فضيلت اهل بيتش که فاطمه زهرا جزء آن‌هاست، به او مي­رساند تا قرآئت كند.[1]
ب: آيه تطهير كه مي­فرمايد:«همانا خدا مي­خواهد پليدي و آلودگي را از شما خاندان ]پيامبر[ بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند»[2] به اتفاق شيعه و اكثر مفسرين و علمأ اهل سنت در شأن پنج تن اهل كسأ که حضرت فاطمه(س) یکی از آنان می باشد، نازل شده است.[3] و حديث كساء به قدري معروف می‌باشد که در كتاب هاي متعددي بيان شده است و نيازي به ذكر آن در اينجا نيست. و نقل شده است كه پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ شش ماه تمام هر روز صبح وقتي از کنار خانه فاطمه ـ سلام الله عليها ـ مي­گذشت رو بروي در خانه مي­ايستاد و مي­گفت: وقت نماز است يا اهل البيت«همانا خداوند اراده كرده است كه پليدي را از شما دور سازد.»[4]

مقدمه

بدون تردید وجود مقدس حضرت زهراعلیها السلام و سیره و رفتار و گفتار آن گرامی برای تمام زنان مسلمان مایه مباهات و اسوه كامل می‌باشد. بانوی بزرگواری كه حضرت خاتم الانبیاءصلی الله علیه وآله در ستایش او فرمود: «أَنَّ ابْنَتِی فَاطِمَةَ سَیدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ؛ (1) دخترم فاطمه سرور بانوان بهشتی است.»

طبق این گفتار ارزشمند نبوی صلی الله علیه وآله، حضرت زهراعلیها السلام سرآمد تمام زنان سعادتمند عالم است كه در اثر كوشش در راه حق به مقامات عالیه معنوی نائل شده اند.

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله در گفتار دیگری به عظمت و بزرگواری حضرت زهراعلیها السلام اشاره كرده و به دخترش فرموده است: «یا فَاطِمَةُ أَ لَا تَرْضَینَ أَنْ تَكُونِی سَیدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ و سَیدَةَ نِسَاءِ هَذِهِ الْأُمَّة و سَیدَةَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ؛ (2) ‌ای فاطمه! آیا [به این كرامتی كه خداوند به تو داده] خشنود نیستی كه تو سرور زنان جهان و سرور زنان این امت و بانوی بانوان اهل ایمان باشی؟»