تمثیلی در باب خصوصی سازی

 پائين تر كه رفت موج دومى اگر بيايد مثل دفعه ى قبل، آب بيشترى در كشتى مى ريزد. يعنى مشكل را مشكلتر مى كند وقتى اين دفعه آب بيشترى در كشتى ريخته شد كشتى بيشتر ته نشين مى شود. موجهاى ديگر بيش از مرتبه دوم، آب در كشتى مى ريزد. گاهى به جايى مى رسد كه بى موج، آب در كشتى مى ريزد و كشتى را سنگين مى كند و از حركت مى اندازد. ناخداى عاقل و فرمانده لايق كشتى در اين حالت سعى مى كند اشياء اضافى را از كشتى بيرون بريزد تا كشتى را سبك كند، گاهى بارهاى قيمتى را هم بيرون مى ريزد تا كشتى از خطر نجات پيدا كند. حالا اگر در درون اين كشتى هزار تا كشتى كوچك همين جور توى كشتى گذاشته اند كه به خاطر اينها سنگين شده و نمى تواند حركت كند، فرمانده مى گويد اول كارى كه مى كنى كشتى ها را بياندازد در آب، اين كشتى هاى كوچك را كه از توى اين كشتى بزرگ مى اندازد روى آب، اول خود كشتى بزرگ سبك مى شود، يك قسمت از اين بارها را هم مى شود در اين كشتى هاى كوچك گذاشت و كشتى را خلوت كرد و از غرق نجات داد. حالا دولت به منزله كشتى بزرگ است و مردمى كه مى توانند يك كار توليدى انجام بدهند، يك گوشه ى بار را بگيرند و سامان بدهند، به منزله قايقها و كشتى هاى كوچكتر. حال اين دو نظريه را با هم مقايسه كنيد، يك نظر كه مى گويد همه اين كشتى هاى كوچكى كه در اطراف كشتى بزرگ دارند حركت مى كنند همه را متوقف كنيد و بار آنها را در اين كشتى بزرگ خالى كنيد كشتى ها را هم بياندازيد در اين كشتى بزرگ. يك نظر ديگر كه مى گويد هرچه قايق بيرون است، بگذاريد باشد، اينهايى هم كه در داخل داريم آزاد كنيم. مقدارى بار هم بگذاريم داخل آنها تا كشتى بزرگ سبكتر شود. امام (ره) كه فرمود: اين يك بيمارى ست كه مى گويند امور را دولتى كنيد، براى همين است اين بيمارى است كه شما بگوييد اين كشتى كه الان سنگين شده هفت هشت تا كشتى كوچك ديگر را هم كه دارد كنار مى رود اينها را هم بياوريد بيندازيم داخل كشتى بزرگ، واقعاً اين بيمارى و عدم توجه است. مى گويد ما كه اطمينان نداريم اينها روى آب چه كار مى كنند؟ ما بايد اشراف داشته باشيم، اينها گاهى دور مى روند، نزديك مى شوند، با سياست حركت ما خيلى تطبيق نمى كنند، فكرمان را راحت كنيم بريزيش اينجا، ديگر نخواهيم ببينيم چه مى كنند و چه نمى كنند!! خوب، اگر اين كشتيها را ريختيم در اين كشتى و سنگين شد، آب در داخل اين كشتى مى رود. تورم به معنى آب در داخل كشتى رفتن است. تورم، تورم را زياد مى كند، خود تورم، تورم زا است. آب در كشتى برود خودش باعث اين مى شود كه دفعه ديگر آب بيشتر در كشتى برود، چون شما وقتى چيزى را گران خريدى بعد كار خودت را هم گران مى فروشى. هر كسى ديد چيزى برايش گران تمام شد، مجموع هزينه اش را حساب مى كند و قرارداد مى بندد و مشكل، مشكل تر مى شود. پس در نظام اسلامى بخش خصوصى به منزله ى بازويى براى دولت است و نبايد بارى بر روى دولت باشد، بلكه بارى را هم از روى دوش دولت بردارد بخش خصوصى وقتى كارمند مى گيرد، ماليات مى دهد، ديگر دولت نياز ندارد براى آن فرد حقوق تعيين بكند و مخارج بدهد. يك مقدار از مخارج دولت را از روى دوش دولت برمى دارد و كار را سبك مى كند. در نظام سوسياليستى بخش خصوصى وجود ندارد، همه چيز آنها دولتى است. يعنى آنها اجازه اينكه‏

يك قايق كوچك هم بيرون از كشتى حركت كند نمى دهند، همه اش را مى ريزند در داخل كشتى.