فضایل حضرت زهرا (2)

دربارة روايت ياد شده، و موضوع انتخاب خدمتكار براي خانه حضرت فاطمه (س) لازم است به چند نكته اشاره نماییم : 
1. پيامبر اكرم ص در روايت ياد شده، حضرت علي و حضرت فاطمه ع را از گرفتن خدمتكار نهي نكرد، بلكه به عنوان ارشاد و نصيحت براي غلبه بر مشكلات، پيشنهاد خواندن تسبيحات را به آن ها داد، بدین معنا که خواندن تسبيحات تحمل كارهاي منزل را آسان مي كند و از مشقت آن ها مي كاهد. ولي سبب انجام آن كارها به خودي خود نمي شود.
افزون بر اين، پيامبر اكرم اگر حضرت فاطمه را از استخدام خدمتكار نهي مي فرمود، خود نيز نبايد غلام و خدمتكار انتخاب مي كرد، ولي آن حضرت داراي غلام بود، پس معلوم مي شود كه براي انجام كارها و امور زندگي در صورت نیاز می توان كمك كار و خدمتكار استخدام كرد، البته اين به اين معنا نيست كه خود صاحبخانه بنشيند و تنها دستور دهد و تمام كارهاي خود را به گردن خدمتكار بيندازد چنان که پيامبر اكرم بسياري از امور زندگي خويش را خود انجام مي داد و حضرت فاطمه س نيز امور زندگي و كارهاي زندگي خويش را با كنيز خويش، فضه تقسيم كرده بود و خود نيز در امور منزل و كارهاي خانه كمك مي كرد. استخدام خدمتكار و كنيز تنها به خاطر فراواني كارها و مسئولیت پرورش فرزندان بود و انجام همة اين كارها نيز به تنهايي براي آن حضرت گرچه قابل تحمل بود، ولي مشقت بار و خسته كننده بود.
2. استخدام خدمتكار و پرداخت حقوق به او يك موضوع اجتماعي و شيوة متداول است؛ زيرا لازمة زندگي اجتماعي افراد با يكديگر، كمك نمودن افراد به همديگر مي باشد و اين اشكال شرعي نداشته و با امور اخلاقي منافاتي ندارد، و در شأن شخصيت عالم، مدافع ولايت، تربيت كنندة پيشوايان معصوم و كسي كه مرجع پرسش هاي بسياري از بانوان آن زمان بود، يعني حضرت فاطمه (س) بود.
بنابراين، سفارش پيامبر در گفتن تسبيحات، براي غلبه بر مشكلات و تاثیر در قوای ایشان بوده و در مقام نهي از گرفتن خدمتكار نبوده است و از طرفي تراكم و فراواني كارهاي خانه حضرت زهرا (س) و تربيت فرزندان و شان ایشان، اين امر را ايجاب مي كرد كه ايشان از كسي به عنوان خدمتكار، در امور زندگي خويش كمك بگيرد.[2]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:

1. ابراهيم اميني، بانوي نمونة اسلام، قم.
2. سيدجعفر شهيدي، زندگاني فاطمه زهرا (س).

پاورقي ها:

[1] . ر.ك: شيخ حر عاملي، وسائل الشيعة، قم، مؤسسة آل البيت _ عليهم السلام _، الطبعة الثانية، 1414 هـ .ق، ج 6، ص 446.
[2] . ر.ك: علامه سيد محمدحسين فضل الله، فاطمه زهرا (س)، ترجمة علي معموري، قم، انتشارات دارالملك، 1381 ش، ص 86- 88.