نگاهی به زیبایی و پاکیزگی در اسلام

روز جهانی بهداشت را خدمت تمامی افرادی به این امر مهم مقید هستند را تبیریک عرض میکنم لذا به میمنت این روز نگاهی به زیبایی و پاکیزگی در اسلام خواهیم کرد

از امتیازات دین مبین اسلام توجه به زیبایی و آراستگی ظاهری و پاكیزگی در كنار سیرت پاك و آراستگی باطنی است. اسلام همچنان كه انسانها را به سوی پاكی و سلامت روح فرا می‌خواند ، همان طور به آنان دستور می‌دهد كه ظاهری جذاب، با سلیقه و زیبا داشته باشند.

قرآن كریم در این زمینه می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ التَّوَّ ابِینَ وَیحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ «؛ (بقره/222) «خداوند متعال توبه كننده گان [و كسانی كه روح و روان خود را از آلودگیهای گناه شستشو می‌دهند] و پاكان [كه با طهارت و نظافت، جسم خود را از آلودگیها حفظ می‌كنند] را دوست دارد.»

علی علیه السلام نیز فرمود: «اَلطُّهْرُ نِصْفُ الْاِیمانِ؛ (دعائم الاسلام، نعمان مغربی، مصر، دار المعارف، 1385 ش، ج 1، ص 100) پاكیزگی نیمی از ایمان است.»

و در گفتار دیگری زیبایی در اسلام را در یك جمله خلاصه كرده و فرموده است: «اِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یحِبُّ الْجَمالَ وَ یحِبُّ أَنْ یری اَثَرَ النِّعْمَةِ عَلی عَبْدِهِ؛ (الكافی، محمد بن یعقوب الكلینی، تهران، دار الكتب الاسلامیة، 1365 ش، ج 6، ص 438) خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد و دوست دارد كه اثر نعمت را بر [وجود] بنده‌اش ببیند.»

آن حضرت همچنین به فضل بن عباس فرمود: «فَاَلْبِسْ وَتَجَمَّلْ فَاِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یحِبُّ الْجَمالَ وَلْیكُنْ مِنْ حَلالٍ؛ (همان) لباس [زیبا] بپوش و خود را بیارای؛ چرا كه خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد و البته به شرط اینكه از راه حلال باشد.»

رعایت نظافت و پاكیزگی ظاهر، ناخواسته در دیگران جاذبه ایجاد می‌كند و انسانها به سوی فردی كه ظاهری آراسته و زیبا داشته باشد، به طور ناخودآگاه كشیده می‌شوند. شایسته است كه یك انسان با ایمان با رسیدگی به وضع ظاهری خویش و مرتب كردن لباس و پوشش مناسب و تمیز، خود را در جامعه دوست داشتنی و محبوب قرار دهد. این عمل علاوه بر اینكه موجب عزت و آرامش است، جلوه‌ای از خصلتهای زیبای انسان نیز می‌باشد.

اساساً عشق به زیبایی و زیبادوستی از تمایلات فطری بشر است و تمام طبقات مردم، از اقوام و ملتهای پیشرفته تا عقب افتاده‌ترین افراد جامعه به این حقیقت اذعان دارند. در روایات اهل بیت علیهم السلام به پوشش ظاهری زیبا و تمیز و پاكیزه تأكید فراوان شده است.

امام مجتبی علیه السلام فرمود: «اِنَّ مِنْ اَخْلاقِ الْمُؤْمِنِینَ... تَجَمُّلاً فِی فاقَةٍ؛ (اعلام الدین، حسن دیلمی، قم، مؤسسة آل البیت علیه السلام، 1408 ق، ص 137) از ویژگیهای مؤمنین این است كه... در عین فقر و ناداری، ظاهری آراسته [و پاكیزه] دارند.»

آری، مؤمنین هر چقدر هم فقیر و بی چیز باشند، خود را در ظاهر مفلوك و درمانده و كثیف نشان نمی‌دهند. ظاهر فرد با ایمان، جلوه‌ای از ایمان باطنی اوست. امام مجتبی علیه السلام خود نیز چنین بود و جمال ظاهری را با جمال باطنی درهم آمیخته بود و صورت زیبا را با سیرت نیكو یكسان می‌نمود.

امام صادق علیه السلام در این زمینه فرموده است: «كانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله ینْفِقُ عَلَی الطِّیبِ اَكْثَرَ مِمَّا ینْفِقُ عَلَی الطَّعامِ؛ (مكارم الاخلاق، حسن طبرسی، قم، نشر شریف رضی، 1412 ق، ص 34) رسول خداصلی الله علیه وآله همواره برای عطر بیشتر از غذا پول می‌پرداخت.» و این اهمیت زیبایی ظاهری را در سیره آن حضرت می‌رساند. ناگفته نماند كه همیشه آراستگی ظاهری نشانه پاكیزگی و لطافت باطن نیست. به قول پروین اعتصامی:

نه هر پاكیزه رویی، پاكزاد است               كه نسل پاك ز اصل پاك‌زاد است