اگـر ادعا كنيم كه ازدواج ها به جهت بقاى نسل انجام مى شود و زن و مردى كه اين پيمان مقدس را امـضـا مـى كـنـنـد وسيله اى هستند براى پيدايش انسان هاى بعدى انسان هايى كه تدريجا رو به تكامل مى روند و به مراحل عالى انسانيت نايل مى شوند سخنى به گزاف نگفته ايم .
خانواده هاى كم فرزند و بى فرزند, از گرمى ونشاط, كم بهره هستند.
حتى خانواده هاى بى فرزند, از وضع طبيعى خارج شده اند.
زنـان ومـردانى كه به سن پيرى رسيده اند و هياهو و جيغ و فرياد كودكان , آرامش زندگى آنها را برهم نزده است , انسان هاى پژمرده , بدبين , عصبانى وناكام به نظر مى رسند.
ما رمز خلقت را نشناخته ايم .
قوانين آفرينش , اقتضا مى كند كه محيط خانواده را فرزندان بازيگوش و پرسروصدا و فضول , تنوع بخشند.
جـالـب ايـن جـاسـت كـه بـرخلاف تصور بسيارى از پدران و مادران , بچه هاى ساكت وخاموش و سربه راه , چندان طبيعى و عادى نيستند و نمى توان براى آنها آينده اى درخشان پيش بينى كرد.
در روايـات اسـلامـى آمـده اسـت كه :مستحب است كودكان را به بازى و سرگرمى هاى بچه گانه واداشت تا در بزرگى بردبار باشند.
اين حقايق را نمى توان ناديده گرفت .
قـوانـيـن دقـيـق خلقت را نمى توان از نو نوشت و به تصويب قوه هاى مقننه رسانيد و با سرنيزه و ارعاب , به كاربست .
سعادت و سلامت و اعتدال انسان ها ايجاب مى كند كه اين قوانين را كشف و از آنها پيروى كنيم .
فـرار از مسئوليت هاى خانوادگى و تربيت اولاد, دهن كجى به قوانين خلقت است , از اين رو از امام هـادى للّه نقل شده است كه انگشترى نقره اى را بانگين فيروزه تهيه كنيد و بر روى آن بنويسيد رب لاتذرنى فردا وانت خيرالوارثين , پروردگارا مرا تنها مگذار.
تو بهترين وارثانى .
اين جمله قسمتى از آيه 89 سوره انبيا درقرآن كريم است واز زبان يكى از پيامبران (حضرت زكريا) نقل شده است و به خوبى ثابت مى كند كه سعادت خانواده , با وجود فرزند بهتر تامين مى شود.
وجود فرزند, ضامن كوشش و تلاش انسان است .
اگـر فرزند نباشد, انسان ـبه خصوص در اواخر عمرـبه چه اميدى به كوشش و تلاش بپردازد؟ چرا زحـمـت بـكشدورنج برد و خواب خوش و شيرين را برخود حرام سازد؟براى رفاه فرزندان است كه انسان تا آخرين نفس ,كار مى كند و به عمران و آبادى و ترقى مملكت كمك مى كند.
اگـر فرزند و علاقه سرشار والدين به او نبود, اين همه كوشش هاى پى گير و خستگى ناپذير معنى نداشت .
ديـن كـه بـا نـاموس خلقت و سرشت آدمى هماهنگى كامل دارد, بر همين موضوع تاكيد كرده و محبت به فرزند را يكى از كارهاى پسنديده اعلام داشته است .
برنامه دين به اين منظور تنظيم شده است كه انسان با خداوند بزرگ , رابطه بندگى داشته باشد و آنـى ازياد او غافل نشود, ولى اجراى اين برنامه ,,تنهابه تسبيح و سجاده و دلق نيست , بلكه خدمت به خلق نيز قسمتى از اين برنامه را تشكيل مى دهد.
ايـن جـاسـت كـه مـى بينيم از نظر آيين اسلام , محبت به فرزند و كوشش و كار براى رفاه خانواده خدمت ونوازش , از اهم كارهاى دينى به شمارآمده است .
پـيـامـبر بزرگ اسلامر فرمود:كسى كه به بازار برود و هديه اى خريدارى كند و براى خانواده خود ببرد, مانند كسى است كه براى گروهى نيازمندصدقه اى برده باشد.
او بايد در موقع هديه , دختران را بر پسران مقدم دارد, زيرا كسى كه دخترى را شادگرداند گويى يكى از اولاد حضرت اسماعيل را از بردگى آزادساخته است .
بـرنـامـه فرزند دارى كه لازمه حيات و سعادت است , هنگامى تكميل مى شود كه انسان , فرزندان خـود را بـى دريغ از محبت و احسان خود,برخوردارگرداند و از اعمال تبعيض و تخلف از وظايف انسانى خوددارى كند.
پـيـامـبـربـزرگ اسـلامـرفـرمـود:در نـيـكـى و مـحـبت , ميان فرزندانتان به عدالت رفتاركنيد, همان طورى كه دوست مى داريد كه آنها نيز ـپس ازبزرگ شدن ـدرباره شما به عدالت رفتاركنند.