((تمثيلي درباره آثار شهيد))

 وقتي منقل آتش مي كنيد، گاهي يكجا و يك گوشه اش شعله مي كشد و آتش مي گيرد. از آنجا با انبر، يك حَبِّ آتش برمي داريد مي گذاريد آنجا كه همه اش زغال است، باد مي زنيد، همه اش آتش مي گيرد اين دانه دانه شهيدان مثل حبّه آتش هستند و اين شهرها و روستاها مثل زغال، يك شهيد كه مي گذاري داخلش، آتش عشق الهي به همه ي آنها سرايت مي كند؛ اصل قبرستان پر از نور مي شود و از وحشت مي افتدخل:شهدا، همه را تحت تأثير قرار مي دهند، مانند آتشي كه زغال ها را برمي افروزد.               

مثل ها و پند ها